Hoe gereeld kommunikeer jy elke dag met jou selfoon? Tien keer? Twintig keer?
As jy ’n jong Suid-Afrikaner tussen die ouderdomme van 18 en 26 jaar is, is die antwoord dalk 30 of meer keer per uur, volgens nuwe navorsing deur Adoozy Power.
As elke interaksie slegs ‘n gemiddeld van 30 sekondes sou neem, waarskynlik ‘n konserwatiewe skatting, is dit gelykstaande aan ten minste ‘n kwart van elke dag waarvan ‘n persoon wakker is, en dit word op ‘n mobiele toestel spandeer.
Dit is waar vir byna 30% van jongmense van Generasie Z, wat dikwels bloot na verwys word as “Gen Z”.
Die studie het verder bevind dat uit diegene wat ondervra is, 25% erken het dat hulle hul selfone ten minste 10 keer per uur nagegaan het.
Dit is waarskynlik gelykstaande aan ongeveer vyf minute per uur of 80-90 minute vir elke dag wat ‘n persoon wakker is.
In vergelyking met tyd is dit waarskynlik dieselfde as om ‘n hele rugbywedstryd of sokkerwedstryd elke dag van die jaae op jou selfoon te kyk.
In nóg ‘n skokkende onthulling het boonop byna 40% gesê dat hulle eerder maaltye vir die dag sal oorslaan as om sonder selfoonkrag te wees.
Dít terwyl ‘n derde of 30% gerapporteer het dat hulle elke dag met hul foon aan die slaap raak.
En, omdat hulle nie waardevolle tyd weg van hul toestel wou spandeer nie, het ‘n verstommende 85% van 18 tot 26 jariges in die opname erken dat hulle hul foon gebruik terwyl hulle die badkamer besoek.
Die studie van selfoongewoontes onder Generasie Z is gedoen deur Adoozy, ‘n tegnologie-aanvangsonderneming in Suid-Afrika wat ten volle gelaaide mobiele kragbanke aan verbruikers verhuur via
‘n netwerk van outomatiese kiosks in Johannesburg, Kaapstad en
Durban.
Mobiele toestelle het ‘n manier van lewe geword:
“Ons navorsing beklemtoon veral die mate waarin mobiele toestelle ’n lewenswyse vir jong Suid-Afrikaners is,” sê Kegan Peffer, uitvoerende hoof van Adoozy.
”n Slimfoon is meer as ‘n moet-hê, dit is ‘n uitbreiding van hul wese.
“Enigiemand wat suksesvol met hierdie gehoor wil kommunikeer vir enige doel hoegenaamd, hetsy besigheid, ontspanning, onderwys of oor sosiale kwessies, moet verstaan hoe om die mobiele-eerste-kultuur te omhels.”
Peffer voeg by:
“In Suid-Afrika is daar bykomende faktore wat jongmense ’n vorm van skeidingsangs gee as hulle nie ’n werkende mobiele toestel by hulle het nie.
“Persoonlike veiligheid is vanselfsprekend, veral vir risikogroepe soos jong vroue.
“Slimfone is ‘n nuttige verskaffer van mobiele internet en e-posdienste tydens beurtkrag, vir studie en werk-van-die-huis-doeleindes.”
Hier is ‘n paar ander aspekte wat navore gekom het tydens die navorsing:
- Meer as 80% van die mense wat aan die opname deelgeneem het, het gesê hulle beskou hulself as ‘verslaaf’ aan hul fone;
- 40% van die respondente het gesê dat hul foon minstens twee keer per dag moet laai;
- Byna 30% van die respondente moet drie of meer keer per dag hul fone laai;
- Die meeste het gesê die moeilikste tyd vir hulle is om wanneer hulle foon se battery pap is terwyl hulle by ‘n partytjie, geleentheid of buite die huis is;
- 77% het gesê hulle voel die behoefte om onmiddellik op boodskappe te reageer;
- 33% van die respondente het herroep dat hulle minstens een keer per week sonder data was;
- Byna 60% het gesê dat wanneer hulle sonder hul foon gelaat word, hulle angstig, onveilig en kwesbaar voel.
Die opkoms van Nomofobie:
Nomofobie is die angs wat voortspruit uit die feit dat jy van ’n mobiele toestel geskei is, of ’n toestel het wat nie meer battetykrag het nie.
Dit is goed gedokumenteer en het bekend geword as PSA (vir ‘Phone Separation Anxiety’) of nomofobie (vir ‘Geen selfoonfobie’).
“In wese gaan dit nie eintlik daaroor om van jou foon geskei te wees nie, maar om uit te mis. Om uit te mis met opdaterings, nuus, die vermoë om aan ander te koppel, en selfs die vermoë om ander te verwerp,” verduidelik Pam Tudin-Buchalter, ‘n SA-gebaseerde sielkundige en medestigter van Klikd, ‘n aanlyn-hulpbron wat veilige sosiale mediagebruik bevorder .
Peffer sluit af: “Mense was reeds voor die pandemie geheg aan hul selfone. Sedertdien het fone werklik ‘n reddingsboei geword wat ons gehelp het om kontak te behou ten tyde van inperkings en isolasie wat ons fisies apart gehou het van diegene wat ons liefhet, en dit vir ons moontlik gemaak het om van die huis af te werk en te studeer.”
“Ons fone het ’n fundamentele deel van ons identiteit geword en hoe ons tans ons lewens en herinneringe vasvang.”