Deur Helené Meissenheimer (LiG)
Stan Potgieter van Pretoria se beste vriend is destyds voor sy oë doodgeskiet. Toe die weermaghelikopter later opdaag, moes die verwarde, bang 18-jarige soldaat hoor hy moet alleen agterbly, want hy “makeer mos niks” …
Eers sewe ure later is Stan opgepik en na die basiskamp geneem. Hier het die kapelaan met die peloton gesels en toe ’n gebed gedoen. Dit was al berading wat hy ontvang het. Die innerlike letsels wat hy oorgehou het, sou Stan, nou 56, sy lewe lank ry.
Die nuus wat hy vyf jaar gelede ontvang het dat sy soldaatmakker Hennie, wat ook die hinderlaag oorleef het, reeds op Kersdag 1995 sy eie lewe geneem het, het Stan laat wens hy kan iets doen om meer mense van posttraumatiese stressindroom (PTSD) bewus te maak. “Sodat mense kan verstaan ons mense wat daarvandaan (die grensoorlog) kom – ons pa’s, ons seuns – het probleme,” vertel Stan in ’n onlangse video-onderhoud.
Lees meer hier: