Deur Karlien Coetzee (LiG)
Die eerste keer toe ek dit opmerk, was ek dadelik onrustig: My seuntjie se buik was opgeswel, en dit was vir my duidelik dat dit nie normaal is nie. Hy het ook begin kla. En soms, nadat hy geëet het, het hy bleek geword van die pyn.
Ethan is nou vier jaar oud. Ongeveer ’n jaar gelede is die eerste CT-skandering sowel as verskeie ander mediese ondersoeke gedoen om die oorsaak vir bogenoemde probleem te probeer vasstel. Die dokters kon egter nie uit die toetse aflei waarom sy maag so swel en waarom hy soveel pyn verduur nie.
Gedurende die Maart-skoolvakansie is ons Suidkus toe. My kind kon weer nie sy kos inhou nie en ons het hom na ’n pediater geneem. Dié dokter het X-strale aangevra, en ’n “swart kol” op sy maag gemerk.
Ons is na ’n gastroënteroloog in die Kaap verwys. Ook hier is allerlei biopsies gedoen en stoelgangmonsters ontleed. Die antwoord het ons bly ontwyk. Ons is terug huis toe.
Ethan het nou feitlik niks geëet nie en gereeld van erge maagpyn gekla. Ek het hom by die huis gehou, al is hy baie lief vir die kleuterskool. In dié tyd bemerk ek die eerste keer bloed in sy stoelgang. Rasend van bekommernis wend ek my weer tot ’n pediater, wat my ten einde raad na mediese dienste in Pretoria verwys. Hier word die moontlikheid van Hirschsprung se siekte ondersoek.
Maar ná die vierde stel biopsies is ook dié moontlikheid uitgeskakel.
Klik hier om meer op LiG se webtuiste te lees.
Die berig is oorspronklik op LiG se webtuiste gepubliseer en met vergunning hier geplaas.