Deur Fourie Rossouw
In die jaar 1824 het die Japanees Yohei Hanaya die heel eerste soesjirolletjie gemaak. Hy het ’n klein straatrestaurantjie gehad waar hy die tradisionele visgeregte verkoop het wat so eie aan die Oosterse kultuur van daardie tyd was. Hierdie disse het egter lank gevat om te maak omdat dit ’n lang fermentasieproses behels het. Sy klante sou verskeie kere op die dag by sy winkeltjie aankom net om te hoor dat die fermentasie nog nie afgehandel is nie. Op ’n dag, ten aanskoue van ’n paar ongeduldige klante, vat hy toe sommer die halfgefermenteerde rys, rol dit in bolletjies en plak ’n stukkies rou vis daarop! En siedaar, die heel eerste soesji-nigiri is gemaak. Dit was ’n groot treffer en binne 20 jaar het daar duisende sulke klein soesji-restaurantjies oral in Japan oopgemaak.
’n Kenmerk van sulke eetplekkies was die oulike gordyntjies wat by die ingang gehang het – elke winkel s’n was uniek. In daardie jare het mense wat soesji op straat gekoop het, hulle nie so baie gesteur aan higiëne soos ons vandag sou nie. So wanneer hulle klaar die soesji geëet het, het hulle sommer hulle hande aan die gordyntjies afgevee.
So, sê nou maar jy het in die straat geloop en was lus vir soesji en jy sien al daardie baie winkeltjies. By watter een moes jy ingaan? Watter een se soesji was die beste? Jy kyk na die gordyntjie. Een met baie vingermerke was gelyk aan soesji wat geproe het soos nóg.
So is dit ook met ons. Lewe met smaak en laat jou impak die praatwerk doen.
Sela.