Almal op die dorp het hom geken. Deur die dag het Percy by elke winkel en besigheid ingeloer. Praatjies met enige mens gemaak. Van Wellington se who’s who tot die kleinste onder ons. Hy en sy broer was weggooikinders uit die Klein-Karoo. Teen die tyd dat hulle twee ’n veilige tuiste in die arms van ’n kinderlose moeder gevind het, was die skade aan sy ontwikkeling reeds gedoen. Maar, al het sy intellek en ander vermoëns agterweë gebly, was sy hart ongeskonde. Ek wil dit waag om te sê hy was so na aan heilig soos g’n ander Bybelkarakter nie, naas Jesus. Maar so waaghalsig sal ek nie wees nie. Kom ek berus dan by ’n meer geloofwaardige byvoeglike naamwoord vir Percy se hart: onskuldig.
By die kerkkantoor het hy gereeld kom inloer. Een Vrydag voor toemaaktyd vertel die skriba vir hom dat ons Sondag nagmaal hou. “Wat’s dit?” vra Percy onkundig. Sy vertel hom dat ons almal saam gaan brood eet en wyn drink.
Daardie Sondag sit Percy heel voor in die kerk. Hy luister na elke woord. Hy sing uit volle bors. Hy eet die brood. Hy drink die wyn. En ná die tyd vra hy by my ’n lift. Mank-mank loop hy soos Jakob met sy heup, wat hy jare gelede in ’n motorongeluk beseer het, tot by my kar. Ek maak vir hom die passasierskant se deur oop en let op dat hy ’n winkelbrood by hom het. Seker een van die nagmaalbrode wat ’n diaken vir hom gegee het, dink ek by myself.
Ná ’n ompad huis toe en met vele van Percy se praatjies agter die rug, stap ek by die voordeur in.
“Het jy gehoor van Percy?” vra my vrou. “Hy het gehoor ons gaan brood eet by die kerk en toe gaan koop hy een sodat hy nie met leë hande daar opdaag nie.”
Sela.
1 Kommentaar
Die wereld nodig meer mense soos Percy…